Wielkanoc na Podhalu to czas, bogatej tradycji i zwyczajów głęboko zakorzenionych w kulturze góralskiej.
1.Święcenie pokarmów (święconka)
Na Podhalu, podobnie jak w całej Polsce, w Wielką Sobotę święci się pokarmy.
Góralska święconka zawiera:
jajka – symbol życia i zmartwychwstania,
kiełbasa – znak dostatku i końca postu,
oscypek lub bundz – regionalne sery,
chleb – podstawowy pokarm, symbol ciała Chrystusa,
sól – oczyszczenie i ochrona,
chrzan – siła i zdrowie,
baranek – zwykle z masła lub cukru, symbol Chrystusa,
ciasto drożdżowe – np. babka, symbol gościnności i radości.
Koszyki są ozdobione białym haftowanym obrusem, zielonymi gałązkami bukszpanu.
2. Tradycyjny strój góralski.
Na rezurekcję (poranną mszę w Niedzielę Wielkanocną) wielu mieszkańców Podhala przychodzi ubranych w tradycyjne stroje góralskie jako wyraz tradycji i dumy z własnej kultury.
3.Rezurekcja z kapelą góralską
Procesje rezurekcyjne często uświetniają góralskie kapele grające religijne melodie w charakterystycznym stylu podhalańskim.
4. Śmigus-dyngus
Poniedziałek Wielkanocny to czas śmigusa-dyngusa, który na Podhalu bywa bardzo żywiołowy. Młodzież często polewa się wodą, niekiedy bardzo obficie – wiadrami! W niektórych wsiach zachowały się także tradycje „chodzenia po dyngusie” – młodzi chłopcy odwiedzają domy i polewają dziewczęta, co symbolizuje powodzenie w miłości.
5. Wielkanocne stoły
Podhalańskie śniadanie wielkanocne to uczta! Na stołach królują m.in. domowe wędliny, moskole (placki ziemniaczane), jajka w różnych postaciach, chrzan, baranki z masła, serów lub ciasta oraz ciasta drożdżowe.
6. Życzenia po góralsku
Nie brakuje też życzeń składanych w gwarze podhalańskiej, często w formie krótkich rymowanek albo śpiewanych życzeń, przykładowo:
Kie syćka świat świyntują, a dzwony bijom, Niech Wom się w zdrowiu i szczęściu mnożom dniy robocze i świąteczne. Niech Wom Pan Jezus zmartwychwstoły błogosławi, a śmigusowy dyngus będzie mokry, ale wesoły!